Historia

W dniu 1 czerwca 1954 Ogród Zoologiczny w Cottbus (Tierpark Cottbus) po raz pierwszy otworzył swoje bramy. W przepięknym miejscu między Szprewą a parkiem Branitz, w krótkim czasie, dzięki znacznemu wsparciu przez "Nationales Aufbauwerk" i zaangażowaniu obywateli, powstał zwierzyniec z rodzimymi zwierzętami.

Pod kierownictwem Dipl.-Biol. Erharda Frommhold (1956-1963) zwierzyniec w Cottbusi awansował do uznawanego przez państwo Zoo – wtedy jako jedno z ośmiu w NRD. Jako następca Dipl.-Biol. Kunza Rauschert (1963-1966) stanowisko dyrektora objął Dipl.-Biol. Klaus Jacob (1966-2002), który w kolejnych dziesięcioleciach miał decydujący wpływ na kształtowanie Ogrodu Zoologicznego.

Po otwarciu budynku dla drapieżników w roku 1968 do Cottbusu wprowadziły się lwy, tygrysy i niedźwiedzie, a rok później, w 1969 r. przybył pierwszy słoń (Sundali). Wkrótce powstały obszerne kolekcje gęsi, kaczek, bocianów i innych ptaków wodnych, z których pomyślnej hodowli Ogród Zoologiczny w Cottbus szybko stał się znany.

Pierwsze chowy z tego czasu to flaming chilijski (1977) i zachodnioafrykański koronnik czarny (1979).

Kamieniem milowym w niemieckiej historii ogrodów zoologicznych był pierwszy zjazd na nowo połączonego Stowarzyszenia Niemieckich Dyrektorów Ogrodów Zoologicznych (Verband Deutscher Zoodirektoren) w Niemczech wschodnich, na który zapraszał Ogród Zoologiczny w Cottbus w roku 1993. Następnie dzięki wsparciu miasta Cottbus, różnych przedsiębiorstw i założonego w roku 1994 Stowarzyszenia Wspierającego Ogród Zoologiczny (Tierpark-Förderverein) powstały nowe budowle: budynek administracji i socjalny (1991), skała dla pingwinów (1993), budynek dla jeżozwierzy i surykatek (1993), powiększenie budynku dla ptaków bocianowatych (1999), budynek dla małp gibonowatych (1997).

Gdy Klaus Jacob przeszedł na emeryturę w roku 2002, jako następca został powołany Dr. med. vet. Jens Kämmerling.